اگرچه خانواده‌ها در سراسر جهان در طول دهه‌های گذشته به لحاظ ساختار و تغییرات جهانی جمعیتی تغییر یافته‌اند اما سازمان ملل همچنان خانواده را به عنوان واحد اساسی جامعه می‌شناسد.

خانواده، مناسب ترین نظام برای تأمین نیازهای روحی و معنوی بشر است و بهترین بستر را برای تأمین امنیت و آرامش روانی اعضا، پرورش نسل جدید، اجتماعی کردن فرزندان و برآورده ساختن نیازهای عاطفی افراد فراهم می آورد. به منظور اهمیت نهاد خانواده، از سال 1994 مجمع عمومی سازمان ملل، 15 ماه می (25 اردیبهشت) را به عنوان «روز جهانی خانواده» اعلام نموده است. این روز بهانه‌ای است در عرصه بین‌المللی که به موضوع خانواده پرداخته شود و از منظرهای مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و جمعیتی، موضوع خانواده محور توجه قرار گیرد.
نهاد خانواده در همه جوامع به عنوان مهمترین پایگاه انتقال عناصر فرهنگی، عقاید، آداب، دانش ها و مهارت ها به نسل جدید معرفی شده است. زیرا خانواده از یک سو زمینه ساز شکوفایی استعدادها و رشد جسمی، اخلاقی، اجتماعی، عاطفی و عقلانی کودکان و نوجوانان است و از سوی دیگر ، عامل موثری در در شکل‌گیری ارزش‌ها، ایجاد فرهنگ و تمدن بشری به شمار می آید. لذا صاحب نظران تعلیم و تربیت، نهاد خانواده را موثرترین نهاد برای آموزش و پرورش غیر رسمی و اولین فضای مساعد برای ایجاد عادات مناسب تربیتی می دانند. در همه جوامع، خانواده مسئول حفظ نسل و اجتماعی‌کردن فرزندان است و ایجاد محیط مانوس و صمیمی و با مهر و محبت به عهده خانواده است.

جان دیویی، فیلسوف معتقد است: «تداوم جامعه انسانی تنها با انتقال مداوم آرمان ها و عادات آن از نسلی به نسل بعد امکان پذیر می شود.» آموزش و پرورش به معنای وسیع آن، وسیله این تداوم اجتماعی حیات است.
رویکردهای سیاست‌های خانواده برای جوامع فراگیر در سراسر جهان متفاوت است. در برخی مناطق بر تامین اجتماعی انواع مختلف خانواده‌ها یا افراد از جمله خانواده‌های مهاجر یا بومی، اقلیت‌های قومی یا خانواده‌های دارای معلولیت تاکید شده است. در دیگر مناطق تاکید اولیه بر حمایت اجتماعی از خانواده‌های آسیب پذیر به منظور تسهیل حضور آنها در جریان اصلی جامعه است. با توجه به رویکردهای مختلف، گرامیداشت این روز از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
منبع: ایسنا، Pars today